Ηρεμώ με τις αγάπες μάτια μου. Με ηρεμούν. Αυτές οι απλές ερωτικές σχέσεις, που ξεκινούν αθόρυβα και συνεχίζουν σιωπηλά, μα έντονα. Τα αόρατα νήματα είναι οι δυνατότεροι δεσμοί, λένε. Και για φαντάσου, άλλοι κάνουν κρότο, να ακουστούν, να διαρκέσουν μα όλο χάνουν ζωή και αξιοπρέπεια.
Με ξεκουράζουν οι χαλαρές οι σχέσεις, έστω να τις βλέπω που και που και ας μη τις βιώνω. Αρκεί να ξέρω πως βρίσκονται εκεί έξω, πως υπάρχουν στη ζούγκλα της αγάπης και ήμερα θηρία. Και όταν το ζουν δικοί μου άνθρωποι και αγαπημένοι, εύχομαι, θεέ μου, να τους κρατήσει μια αιωνιότητα το δέσιμο. Να βλέπω γύρω μου χαμόγελα, κουράγια, υπομονή και πείσμα , για να δυναμώνω κάπου κάπου και εγώ και να προχωρώ χωρίς να φοβάμαι το άγνωστο.
Γι’ αυτό υπάρχουν και οι άλλοι, για να γεμίζουν τις άδειες μας ζωές. Και γι’ αυτό υπάρχουν, μα και για πολλά άλλα… Όνειρα θέλει ο κόσμος και παραμύθι να ηρεμήσει, να κλείσει τα μάτια και τα αυτιά και ας αισθάνεται τον κίνδυνο μπροστά του. Δε φοβάται. Ευτυχισμένος να ναι ο κόσμος για να μοιράζει δανεικά χαμόγελα, όταν σου τα στερούν εσένα. Ιδανικές να ναι οι σχέσεις- μόνιμα ή προσωρινά- ή δανεικές έστω…οι υγιείς οι σχέσεις μόνο.
Από απόσταση μαζί ή κοντινά μαζί ,δεν πειράζει, όπως και να χει. Δεν πειράζει, αν δεν σπαει το σκοινί, αν βαστούν οι καρδιές και αντέχουν οι άνθρωποι. Και αυτές τις ήρεμες αγάπες όλοι συμμάχους στο δικό τους αγώνα θέλουν να 'χουν. Ιερά λάβαρα να τα βαστούν μπροστά για να τρομάζουν τους εχθρούς, χωρίς αγώνα, χωρίς μάχη. Ας μην είναι τελείως δικές μου αυτές οι αγάπες, δεν πειράζει. Ας είναι αγάπες των δικών μου, σαν δικές μου θα ναι. Γιατί το ρήμα «αγαπώ» αιώνες τώρα κλίνεται καλύτερα στον πληθυντικό παρά στον ενικό αριθμό.
(Αφιερωμένο στη Φ και στον Γ. και σε πολλούς ακόμα)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου