Iσορροπία

Δεν υπάρχει τίποτα πιο δύσκολο στην καθημερινότητα ενός ανθρώπου από τη διατήρηση των ισορροπιών. Η γεφύρωση του χάσματος ανάμεσα στα θέλω και στα πρέπει. Το θέλω, ίσως και να πρέπει αλλά δεν μπορώ. Τα επαγγελματικά και τα προσωπικά. Οι φίλοι, οι γνωστοί, οι άγνωστοι και οι εν δυνάμει άνθρωποι σου. Όλοι αυτοί που απορρίπτεις, όλοι αυτοί που θαυμάζεις, που θες να γνωρίσεις, αυτοί που σε απωθούν και αυτοί που σε έλκουν. Το αδύνατο και το δυνατό. Ο εγωισμός και η πραγματικότητα.

Δεν υπάρχει κάτι πιο εγωιστικό σε αυτόν τον κόσμο από το να μένουμε πιστοί οπαδοί μιας ψεύτικης πραγματικότητας που εμείς δημιουργήσαμε. Μια θεωρία, μια εμπειρία, ένα απόφθεγμα και μια διαπίστωση. Ναι ίσως να είναι έτσι, αλλά τις περισσότερες φορές πιστέψτε με είναι και αλλιώς. Όχι γιατί το λέω εγώ, αλλά γιατί τα πράγματα έχουν χιλιάδες αναγνώσεις, τόσες όσο τα μάτια που κοιτάζουν.  Και κάθε φορά, περισσότερο από το καθετί μας ενοχλεί η πραγματικότητα του ανθρώπου και των συναισθημάτων και όχι η πραγματικότητα των πραγμάτων. Γιατί τα πράγματα δεν έχουν ψυχή, σωστά;

Απόρριψη. Πόσο γελοία λέξη! Πόσο ακόμα θα ταράξει τις ισορροπίες μας μια λέξη χαμένη στη μετάφραση; Ποιος σε απορρίπτει μωρέ και γιατί; Γιατί να πιάνεις πάντα λάθος το νόημα της; Είναι δυνατόν σε τόσα δις κόσμου πάνω στη γη να δεχτείς πως «όλοι σε απορρίπτουν»; Ποιοι είναι αυτοί οι όλοι; Μένουν κάπου όλοι μαζί; Θες να μου πεις πως η απόρριψη είναι κάτι διαφορετικό από μια εμπειρία που σε πάει παρακάτω; Που σε κάνει καλύτερο; Που σου δείχνει ότι η ζωή έχει τα ups και τα downs της; Που σε απομακρύνει από την λάθος κλειδαριά; Είναι μια προσωρινή κατάσταση με διδακτικό περιέχομενο και όχι μια μόνιμη κατάσταση που σε σημαδεύει. 

Είναι δύσκολες οι ισορροπίες εάν πιστέψεις πως έχεις απορριφθεί. Αλλά πάντα βοηθάει εάν σκεφτείς πως οι ευκαιρίες είναι τόσες όσες ο συνολικός πληθυσμός της γης επί δύο. Γιατί όλοι αξίζουν μια δεύτερη ευκαιρία, σωστά; Μην πεις πως απορρίφθηκες, πες πως δεν ήσουνα για εκεί. Δεν ήσουνα για αυτούς. Δεν ήρθες στον κόσμο για να κάνεις αυτό για το οποίο «έφαγες πόρτα». Πες πως ήταν για καλό και προχώρα παρακάτω. Δες τι θες, και όχι τι πρέπει να θες. Και εάν δεν είσαι σίγουρος γι’ αυτό, μη χάνεις χρόνο προσπαθώντας να κολλήσεις κάπου που δεν κολλάς, ή να χωρέσεις κάπου που περισσεύεις. Αφιέρωσε χρόνο για να βρεις τι είναι αυτό που θες. Και αυτό δεν λέγεται εγωισμός, λέγεται ευτυχία.

Ισορροπίες στις σχέσεις με τους ανθρώπους. Να είσαι ο εαυτός σου. Αυτός ο εαυτός που δεν υποκρίνεται, που δεν ανέχεται κάποιον με το ζόρι για να είναι αρεστός, αυτός που είναι φως και όχι ηθοποιός. Γιατί κανείς δεν μπορεί να μην είναι ο εαυτός του για μια ζωή, ακόμα και αν το κάνει κάθε μέρα. Κάποια στιγμή θα αποκαλυφθεί και θα ρίξει τις μάσκες. Και δεν υπάρχει χειρότερη απογοήτευση για κάποιον να διαπιστώνει πως η λίρα του η πολύτιμη ήταν κάλπικη. Και κάλπικη και κούφια. Και το κούφιο ξέρεις κάνει αυτόν τον απαίσιο εκκωφαντικό θόρυβο που κανείς ποτέ δε ξεχνά.

Να ισορροπείς στο εγώ σου το αληθινό για να έχεις διάρκεια στο χρόνο και ρίζες στο χώρο. Και εάν δεν σε εκτιμούν τώρα, θα σε εκτιμήσουν όποτε διδαχτούν την ύλη της εκτίμησης. Και εάν δεν σε εκτιμήσουν ποτέ, δεν είναι απόρριψη, είναι μια μεγάλη νίκη. Γιατί εσύ θα είσαι ο εαυτός σου στην πορεία των ετών και εκείνοι απλώς θα κάνουν τη ζωή τους. Και θα ναι όλοι ευτυχισμένοι. Εάν αυτό δεν είναι ισορροπία, τότε τι είναι; 

Και αν με ρωτάς, ΟΧΙ, δεν πρέπει να έχεις πάντα αυτό που έχεις ονειρευτεί, γιατί υπάρχει πάντα η πιθανότητα αυτό που δεν φαντάστηκες ποτέ να ναι πολύ καλύτερο. Δεν είναι απαραίτητο πάντα να έχεις αυτούς που θες, γιατί δεν κάνουν όλοι για μετά, δεν πάνε όλοι μαζί στο «παρακάτω». Δεν είναι ανάγκη να περπατάμε με αλυσίδες ο ένας δίπλα στον άλλον ή να κρατάμε ο ένας το χέρι του άλλου για να προφέρουμε το «μαζί». Μαζί θα είμαστε όσο περπατάμε παράλληλα προς την ίδια κατεύθυνση, έχοντας  κοινό προορισμό. Και η ισορροπία δεν βρίσκεται στις καθημερινές εκτιμήσεις των συναισθημάτων των άλλων. Η ισορροπία είναι μια εσωτερική κατάσταση και αρχίζει πάντα από μια απόφαση. 

Αποφάσισε το. Θέλω να κάνεις ότι μπορείς και ότι περνάει από το χέρι σου για να χαμογελάς ακόμα και όταν βρίσκεσαι στα άκρα. Θέλω να κάνεις ότι μπορείς ώστε να βρίσκεις ευτυχία και ισορροπία ακόμα και στην μεγαλύτερη απόρριψη. Θέλω να αντιδράς στο μέτριο, διεκδικώντας αυτό που είναι για τον εαυτό σου. Θέλω να είσαι ο μεγαλύτερος εγωιστής ισορροπίας. Να κάνεις την μεγαλύτερη κατανάλωση από όλους. Να ισορροπείς αυθεντικά στο τώρα, με θράσος και τσαμπουκά. Δεν θέλω να μου υποσχεθείς τίποτα, αλλά να κάνεις ότι μπορείς. Γιατί οι υποσχέσεις φίλε μου, δένονται με το μέλλον και εγώ έχω μάθει να παλεύω μόνο με το παρόν.