*Γυαλίζει η ζωή*...

                                                           

Όλα εξαρτώνται απ' τα χρώματα ή τη διαφάνεια, απ' το γυαλί ή την  άμμο, όπως το δει κανείς. Λένε πως μια φωτογραφία αρκεί για να σταματήσει ο χρόνος, για να παγώσει η εικόνα και να γραφτεί μια στιγμή στην αιωνιότητα. Κοίταξε μέσα απ' το γυάλινο "ματάκι", κέντραρε το φακό, ευθυγράμμισε τον με το σώμα, πάτα το κουμπί και κράτα στα χέρια σου την ανάμνηση μιαν ολόκληρη ζωή.
   Χρειάζονται αμέτρητοι κόκκοι άμμου και μια χρονοβόρα διεργασία για να φτιαχτεί το γυαλί μέσα απ το οποίο αιχμαλωτίζεις στιγμές και αρκεί ένα κλάσμα του δευτερολέπτου για να το καταστρέψεις. Τόσο άδικο αλλά δεν έχει σημασία, αφού κανείς ποτέ δεν αξιολογεί την διαδρομή, μονάχα το αποτέλεσμα. Τα θρύψαλα.
   Πιστεύουμε για αληθινό ό,τι βλέπουμε με τα μάτια μας και ό,τι αγγίζουμε με τα χέρια μας. Ως εκεί μάλλον φτάνει η φαντασία μας, ως την πραγματικότητα των αισθήσεων. Ή ως την ψευδαίσθηση των αισθήσεων αν θες. Μέσα απο άχρωμα γυαλιά βλέπουμε εικόνες και μορφές, πάντα έγχρωμες. Κάποιες φορές μας αρέσουν πιο πολύ τα ασπρόμαυρα και καταλήγουμε σε αλλαγές, πιο σοφιστικέ πιο στυλάτες. Μα αυτό που είχαμε και πριν στα χέρια μας, έστω άχρωμο πια, συνεχίζουμε να το κρατάμε ίδιο και απαράλλακτο, αλλά μετασχηματισμένο. Μέσα απο γυαλί υπολογιστή, μέσα απο γυαλί ηλίου και μέσα απο γυαλί καθρέφτη πάλι το ίδιο φαίνεται. Μέσα απο έγχρωμο γυαλί και μέσα απο διαφανές, το ίδιο.
  Απ' όπου κι αν κοιτάξεις το παρελθόν σου, απ όπου κι αν αντικρύσεις το παρόν σου, η εικόνα σου και η εικόνα των άλλων ίδια είναι. Ποτέ δεν σε ένοιαζε το μέσο, αλλά ο τρόπος. Η εικόνα είναι έτσι όπως την θυμάσαι, όπως την έπλασες ή όπως την γκρέμισες. Κανείς μας δεν θυμάται στο τέλος τον λόγο ύπαρξης, τη διαδρομή ή τον προορισμό των ανθρώπων, γιατί το μόνο που μας απασχολεί εμάς είναι να αιχμαλωτίσουμε ζωές, μνήμες, στιγμές και πάντα να μετράμε το αποτέλεσμα.
  Πριν να γίνει γυαλί, ήταν άμμος. Πριν να γίνει ανάμνηση ήταν πραγματικότις. Πριν να γίνει παρελθόν ήταν παρόν. Πριν να γίνει άχρωμο ήταν χρώμα. Πριν να γίνει στιγμή ήταν ολότητα. Πριν να γίνω εγώ ήταν άλλοι. Πριν να γίνει η ζωή, ήταν ο χρόνος. Πάντοτε ήταν ο χρόνος...Πάντοτε και παντού...


"Χαμογέλα, θα μας βγάλω μια έγχρωμη φωτογραφία..."