Eπιστήμιοι φίλοι σου...

Η ζωή μας όλη είναι άνθρωποι. Και εσύ είσαι αυτός που επιλέγεις ποιους θα κρατήσεις κ ποιους θα αφήσεις. Μα  οι άνθρωποι μας φεύγουν και από μόνοι τους, μπορούν και το κάνουν , είτε το θέλουν είτε όχι. Άνθρωπος σου τελικά είναι και αυτός που μένει και αυτός που φεύγει. Γιατί ίσως  την φυγή πολλές φορές δεν την επιλέγουμε αλλα μας επιλέγει.

Άνθρωπος τους είσαι και εσύ και θα σε είσαι όπου κι αν είσαι, γιατί έχεις χαραχτεί βαθιά, σε αυτούς που λυγίζουν τώρα με τη φυγή σου και σε αυτούς τους «δήθεν δυνατούς» που σε κοιτούν να φεύγεις και φαίνονται να μη  σπάνε…(’’φαίνονται’’).

Άνθρωπος δικός τους είσαι. Είσαι αυτή που γέμισε εικόνες τις ζωές τους, γέλια την καθημερινότητα τους και με κλάμα τη  συγκίνηση τους. Είσαι πολλά ακόμα. Είσαι ένα χειμωνιάτικο πρωί με ζεστό καφέ και κουβεντούλα και ένα βράδυ λαμπερό με μουσική, κουτσομπολιό και βλέμματα. Είσαι μια βόλτα εκεί στη λίμνη, ένας κυριακάτικος καφές με πολλά ντεσιμπέλ, είσαι ένα θαρραλέο γεύμα σε κάποιο τσιπουράδικο. Είσαι το καλύτερο σχόλιο σε μία είδηση, είσαι η ατάκα της στιγμής, είσαι το νευρικό γέλιο σε μοναδικές καταστάσεις. Μα είσαι και άλλα….

Είσαι αυτή η γκρίνια που όλοι απεχθάνονται, είσαι ο αντίλογος στο λόγο, είσαι το νεύρο σε μια άσχημη στιγμή, η δυνατή φωνή, ο εγωισμός ο ίδιος….

Ολόκληρη όμως είσαι εσύ και γι αυτό σ' αγαπούν. Και σ' αγαπούν και για τις καλές και για τις κακές σου στιγμές. Αυτό να το θυμάσαι. Δε λένε τα δάκρυα το ‘αντίο’ που νομίζεις. Λένε ότι θα λείψεις πολύ σ’ όλους αυτούς και την απουσία αυτή πάνε να πνίξουν. Αυτό κάνουν τα δάκρυα πνίγουν πόνους ή τουλάχιστον προσπαθούν. Θα λείψεις, αλλά δεν έχει σημασία. Αν για κάτι μπορείς να σαι σίγουρη κ ευτυχισμένη είναι που έχεις γύρω σου όλους αυτούς και με τα δάκρυα και με τα «χαμόγελα» τους. Μετράει μόνο η αγάπη που ‘χουν για σένα φυλαγμένη. Οι όμορφες στιγμές από σένα που θα μείνουν χαραγμένες στο μυαλό τους για πάντα. Και το πάντα ξέρεις είναι πολύ μεγάλη υπόθεση. . .

Κάποτε είπε κάποιος: ‘’αν έχεις φίλους ίσως και να χεις τα πάντα’’. Θα διαφωνήσω. Αν έχεις φίλους σίγουρα έχεις τα πάντα, και θα’ ναι για πάντα. Κοίτα μπροστά σου το δρόμο που έχεις να διανύσεις και όχι πίσω, γιατί πίσω σου δεν υπάρχει κανείς, όλοι πλάι σου είναι. Περπατάνε παράλληλα με σένα οι φίλοι. Πίσω σου δεν υπάρχει κανείς, μην κοιτάξεις. Δεν έχεις αφήσει τίποτα ούτε σε άφησε κάτι. Όλα δίπλα σου είναι και κάποια τα κρατάς στα χέρια σου. Θα 'ναι μαζί σου στο ταξίδι της ζωής, αυτούς που έχεις στην καρδιά και αυτοί που σε ‘χουν. Και δεν θα ακούσεις ποτέ ξανά την ηχώ στη ζωή σου. Γιατί αντίλαλο κάνουν μόνο οι ζωές οι άδειες.  

Δεν θα φύγεις ποτέ από καρδιές. Όχι, απ’ αυτές δε θα λείψεις καθόλου. Από ζωές θα λείψεις, από καθημερινότητες, από συνήθειες. Μα αυτό είναι ζωή, να αγαπάς ό,τι κι αν γίνει. Και να σου πω κάτι, καλά θα κάνεις και θα λείψεις, έτσι για να σιγουρευτείς και εσύ πως σ ‘αγαπούν στ’ αλήθεια. Μην αμφιβάλλεις.

Εσύ μόνο να γελάς. Μονάχα να χαμογελάς. Και θα χαμογελάνε και «αυτοί»…… « εμείς» εννοώ. Γιατί αυτές είναι αγάπες μάτια μου, και όχι απάτες. Γι αυτό να χαμογελάς …και για άλλα….αυτά που θα’ ρθουν.

[ αφιερωμένο στην Επιστήμη με πολλή πολλή….. α-πάτη]