Επιθυμία για απώλεια

"Κύριε, μὴ μᾶς πάρεις κι ἄλλο τὶς ἀπώλειές μας.
Δὲν ἔχουμε ποῦ ἄλλοῦ να μείνουμε."- Κική Δημουλά (Απο την ποιητική συλλογή "Μεταφερθήκαμε παραπλεύρως")

Αντί να μετράμε αστέρια και όμορφες στιγμές καταλήξαμε να μετράμε τις απώλειες μας. Τι δεν έχουμε, πόσα μας λείπουν, πόσα δεν αποκτήσαμε ποτέ και πόση ζωή χαραμίσαμε ψάχνοντας αυτό το κάτι που πάντα μας έλλειπε. Και έτσι περνάνε οι ώρες, οι μέρες, τα χρόνια και πάντα το κάτι που λείπει μπαίνει ως τίτλος σε κάθε κεφάλαιο της ζωής μας. Περνάει ο καιρός και το κάτι αυτό αλλάζει, ανάλογα με το χαρακτήρα που διαμορφώσαμε, τις συνθήκες που ζούμε, τα ‘θέλω’ μας που αλλάξανε. Ξεχνάμε πως χρόνο με το χρόνο θέλουμε και κάτι άλλο, διαφορετικό από χθες, πάντα μεγαλύτερο και καλύτερο. Γιατί η αχαριστία του ανθρώπου διογκώνεται με το πέρασμα του χρόνου αντί να συρρικνώνεται.  

Η δουλειά, οι σχέσεις, η οικογένεια, ο ελεύθερος χρόνος και τα λεφτά, όλα μαζί ή χωριστά συγκαταλέγονται ανάμεσα στο top 5 των επιθυμιών των ανθρώπων σε οποιαδήποτε εποχή υπό τις οποιεσδήποτε επικρατούσες συνθήκες. Φτιάχνουμε το ένα και χαλάει το άλλο, ή έχουμε το ένα και δεν έχουμε το άλλο, ή θέλουμε το ένα και θέλουμε και το άλλο και χιλιάδες άλλους συναφείς συνδυασμούς. Και κάπως έτσι στη γη περνάει ο χρόνος και εμείς στους υπολογισμούς. Τι δεν έχουμε και γιατί. Το πώς θα το αποκτήσουμε ή το τι κάνουμε λάθος και δεν το αποκτάμε είναι πάντα για μας μια άλλη συζήτηση που ανήκει στην κατηγορία των ΛΥΣΕΩΝ και εμείς επιμένουμε να αναλωνόμαστε στην κατηγορία του τονισμού των ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ.

Θα μου πείτε δεν γίνεται να τα έχουμε όλα. Θα σας πω δεν γίνεται να αδιαφορούμε για όσα έχουμε. Και όλοι μας έχουμε πράγματα σημαντικά στη ζωή μας. Ο τρόπος που τα αξιολογούμε ή η κλίμακα με βάση την οποία τα μετράμε διαφέρει. Όλοι έχουν επιθυμίες και όλοι είχαν κάποτε έστω και για μια φορά στη ζωή τους. Θα ήταν ψέμα να ισχυριστούμε ότι ποτέ στη ζωή κανενός από εμάς δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ καμία επιθυμία, μικρή ή μεγάλη. Ότι ποτέ δε χαρήκαμε για κάτι, ή ότι ποτέ δεν αποκτήσαμε τίποτα από όσα ευχηθήκαμε. Θα ήταν άδικο να πούμε πως δεν έχουμε τίποτα, ή ότι δεν είχαμε ποτέ. Γιατί ακόμα και τώρα δεν έχουμε πολλά από αυτά που θέλουμε, έχουμε πολύ περισσότερα και ας το αρνούμαστε. Και δε θα πω τα μεν κλισέ -αλλά ουσιαστικά- υγεία, οικογένεια κτλ. Έχουμε όλα αυτά που ζήσαμε έστω για μία φορά στη ζωή μας και μας κάνανε ευτυχισμένους τότε ή και τώρα, συνειδητά ή ασυνείδητα.

Ζητήσαμε σχέσεις και τις είχαμε, όπως τις θέλαμε ή τελείως διαφορετικές. Ζητήσαμε λεφτά και τα είχαμε, στην κλίμακα που ζούσαμε αξιοπρεπώς και πολύ καλύτερα ίσως από πολλούς άλλους ανθρώπους. Ζητήσαμε δουλειά και την είχαμε, είτε κερδοφόρα είτε όχι, είτε μείναμε είτε τα παραιτηθήκαμε. Ζητήσαμε φίλους και τους είχαμε, για όσο καιρό, με αμοιβαιότητα συναισθημάτων ή και όχι. Ζητήσαμε ελεύθερο χρόνο και τον είχαμε, και άπλετο και υπερβολικό και για πολλούς ανούσια διαχειρίσιμο. Και όλα αυτά κατά καιρούς συνδυάζονταν επιτυχώς και μεταξύ τους και συμβαίναν στις δικές μας τις ζωές- καλώς ή κακώς- όχι σε κάποιες άλλες. Γι’ αυτά που συνέβησαν και συμβαίνουν δεν κρατάμε σημειώσεις, ούτε μετράμε παρουσίες. Επιμένουμε δυναμικά στις απώλειες μας.

Συγκρίνουμε, ναι, τις ζωές μας με τις ζωές των άλλων. Λέμε αυτός περνάει καλύτερα από μένα. Αυτός έχει περισσότερα από μένα. Και έτσι οι απώλειες μας ξαφνικά αποκτούν γιγαντιαίες διαστάσεις. Ας αντιστρέψουμε το νόμισμα λιγάκι να δούμε όμως και από την άλλη πλευρά, έχοντας ακριβώς το ίδιο μέτρο σύγκρισης. Να πούμε για παράδειγμα ότι έχω πολύ περισσότερα από κάποιον άλλον. Ότι έζησα έστω για ένα λεπτό ευτυχισμένος εκείνη τη σχέση που χάλασε στην πορεία. Ότι μπορούσα να αγοράσω σε ένα λεπτό αυτό το μπλουζάκι που επιθυμούσα χωρίς καν να σκεφτώ τι μπορεί να σημαίνει το ποσό αυτό για κάποιους άλλους. Ότι μπορούσα για ένα λεπτό να καθίσω με τους φίλους μου στην καφετέρια και να γελάσω δυνατά.  Ότι μπορούσα να απολαύσω για ένα λεπτό γύρω από ένα τραπέζι το νόημα που κρύβει η λέξη οικογένεια. Ότι κατάφερα να αισθανθώ περήφανος για ένα λεπτό κρατώντας στο χέρι τα πρώτα μου χρήματα. Ότι μπόρεσα έστω για ένα λεπτό να κοιτάξω τον ουρανό και να αισθανθώ ελεύθερος. Και αυτό το ένα λεπτό δεν υπήρχε καμία μου επιθυμία απραγματοποίητη, καμία μου απώλεια ζωντανή.  

Έχεις τα πάντα γιατί είσαι τα πάντα. Και είσαι τα πάντα γιατί ανά πάσα στιγμή μπορείς να γίνεις τα πάντα, αρκεί να το θες. Μη μετράς αυτά που σου λείπουν, μόνο ζήσε. Να ζητάς, να επιθυμείς, να απαιτείς και να ονειρεύεσαι για να μπορείς να ζεις και να αποκτάς. Γιατί μόνο όταν επιθυμείς είσαι ζωντανός. Με την επιθυμία παίρνει νόημα αμέσως η κάθε ύπαρξη. Ξεκίνα λοιπόν να μετράς τα αστέρια και να κάνεις ευχές για όμορφες στιγμές, γιατί η γη έτσι και αλλιώς θα γυρίζει και χωρίς εσένα.