Τα δύο Άλφα

«Ο Άνθρωπος είναι η απάντηση όποια κι αν είναι η ερώτηση»- Αντρέ Μπρετόν

Αυτή τη φράση την είχα διαβάσει εδώ και 6-7 χρόνια στο προφίλ μιας παλιάς συμφοιτήτριας και ομολογώ ότι από τότε αυτή η φράση με ακολουθεί. Είναι δύσκολη η ζωή και απαιτητική και δεν υπάρχει τίποτα εύκολο σε οτιδήποτε έχει αναμειχθεί ο άνθρωπος. Σε ό,τι έχει δημιουργήσει και σε ό,τι έχει καταστρέψει. Η καθημερινότητα ακόμα είναι δύσκολη όσο δύσκολες είναι και οι σχέσεις, οι λέξεις, τα όνειρα και οι επιλογές. Αυτήν ακριβώς την καθημερινότητα προσπαθεί ο καθένας να αποδυναμώσει, να την φέρει στα μέτρα του, να την εξημερώσει. Και για μία μέρα κάθε τόσο, όλοι μας καταφέρνουμε να αισθανθούμε δυνατοί και αισιόδοξοι και γενναίοι και ικανοί και άτρωτοι και ισχυροί. Γιατί δαμάσαμε για λίγο αυτήν την καθημερινότητα που μας κατατρώει, που μας αγχώνει, που όλο απαιτεί από εμάς τον καλύτερο μας εαυτό, την καλύτερη μας μέρα, την πιο τέλεια στιγμή μας. Που όλο μας γεμίζει φόβους για το τώρα, το αύριο, το μεθαύριο και αμφιβολίες για το χθες.

Ο καθένας για τόσο λίγο όσο διαρκεί μία ημέρα έχει καταφέρει να χαμογελάσει, να ονειρευτεί, να αισθανθεί γεμάτος, πλήρης, σπουδαίος ή χρήσιμος. Και αυτή η μέρα, η μία, η μοναδική ή η επαναλαμβανόμενη με ρυθμό ασταθή, αρκεί για να γεμίσει την μπαταρία της αντοχής, γι’ αυτές τις απαιτητικές καθημερινότητες που θα έρθουν -θέλοντας και μη- και θα ταράξουν τα νερά. Άνθρωπος είναι η λύση, όποιο και αν είναι το πρόβλημα. Προβλήματα θα υπάρχουν πάντα, όπως και άνθρωποι, όμως οι λύσεις δίνονται μόνο όταν υπάρχει θέληση, προσπάθεια, επιμονή και αγάπη.

Τα περισσότερα προβλήματα, αυτά που λύνονται κατά γενική ομολογία, είναι συνήθως παιχνίδια του μυαλού, διαφορετικές οπτικές και αντιλήψεις με βάση την εμπειρία, την οικογενειακή, κοινωνική και οικονομική κατάσταση και τον περίγυρο του καθενός από εμάς. Αυτό που για μένα είναι ένα πρόβλημα και με απασχολεί ένα μήνα, για σένα μπορεί να είναι ένα θέμα ασήμαντο που λύνεται σε μια ώρα, ή σε ένα λεπτό, με μια διαφορετική προσέγγιση ή μια διαφορετική σκοπιά.

Όλα τα μεγάλα συναισθήματα θα έπρεπε να μετριούνται με βάση τον βαθμό της απόρριψης του ενός από τον άλλον. Το πόσο μ’ αγαπάς δηλαδή να μετριέται από το πόσο αποδέχεσαι εμένα ή το πρόβλημα μου. Να μη συμφωνείς με αυτά που σκέφτομαι ή με αυτά που λέω, ωστόσο να προσπαθείς να με καταλάβεις. Να θεωρείς το πρόβλημα μου χαζό αλλά κάθε φορά να το ακούς, να το σκέφτεσαι, να μου προτείνεις λύσεις και να τις επαναλαμβάνεις όταν τις ξεχνάω. Να συμφωνώ μαζί σου αλλά ποτέ να μην εφαρμόζω τίποτα από αυτά που μου πρότεινες. Να είμαι αδύναμος και να με κάνεις δυνατό, έστω για όση ώρα μιλάω μαζί σου. Να μου δίνεις κουράγιο και ελπίδα, έστω και αν μέσα σου πιστεύεις ότι δεν υπάρχει καμία. Να προσπαθείς να με κάνεις καλύτερο άνθρωπο, έστω και αν δεν γίνω ποτέ. Να επενδύεις σε μένα, έστω και αν σε απογοητεύω. Να με στηρίζεις ακόμα και αν δεν το έχω μεγάλη ανάγκη. Εκεί, ξανά και ξανά και ξανά. Να με ενεργοποιείς όταν αδρανώ. Να με κάνεις να βλέπω τι αξίζω, όταν νιώθω ένα τίποτα. Να είσαι εκεί όταν πιστεύω ότι δεν έμεινε κανείς. Να μου μιλάς, όταν σιωπώ. Να με διακόπτεις, όταν ξεφεύγω από την ουσία. Να με αγαπάς όπως θες, όπως μπορείς και για όσο, μα πάντα αληθινά και ανιδιοτελώς.

Τα προβλήματα του καθενός διαφέρουν σε ένταση, σε διάρκεια και σε μορφές. Κανείς δε θα ασχοληθεί με το πρόβλημα σου εάν δε σε αγαπάει αληθινά, κυρίως όταν όλοι μας λίγο πολύ επιβιώνουμε σε ζόρικες καθημερινότητες. Το πρόβλημα σου ας είναι όσο γελοίο, σοβαρό, ασήμαντο, μικρό ή μεγάλο θέλει. Όσο υπάρχει αγάπη μέσα σε έναν άνθρωπο και όσο αυτή η αγάπη απευθύνεται και πολλαπλασιάζεται γιατί διαιρείται, κανένα πρόβλημα, σε καμία βίαιη καθημερινότητα δεν θα διαρκεί περισσότερο από όσο του επιτρέπεις. Και μπορεί σε όλα τα προβλήματα να μην υπάρχουν λύσεις, αλλά υπάρχουν άνθρωποι. Και όσο υπάρχουν άνθρωποι, υπάρχει και αγάπη.

Σε κάθε πρόβλημα που συναντάς, σε κάθε ερώτηση που θέτεις στον εαυτό σου ή σου θέτουν, σε κάθε λύση που γυρεύεις ή γυρεύουν, ρώτα : -Το κάνεις με αγάπη;

Αν ναι, τότε βρήκες την απάντηση στο πρόβλημα σου. Αν όχι, θα βρεθεί άνθρωπος να σε βοηθήσει.

Όπως και να ‘χει η φράση του Μπρετόν μπορεί να ερμηνευθεί και ως εξής: «Δύο είναι οι λύσεις στη ζωή, ο άνθρωπος και η αγάπη, αλλά πολλές φορές μιλάμε για το ίδιο ακριβώς πράγμα».

Αφιερωμένο στην Μαίρη που παρόλο που δεν έχει απαντήσεις, έχει μέσα της μια τεράστια και ανεξάντλητη αγάπη.