Έλα, πριν να σβήσουνε οι φάροι...

"Μου άργησες πολύ, πες μου πως θα 'ρθεις, πριν να σβήσουνε οι φάροι..."


Τι να θυμηθώ; Τι να πρωτοθυμηθώ;
Πώς να μιλήσω, τι να πω και σε ποιον;
Δεν λέω τίποτα, μα νιώθω. Μέσα μου.
Μέρες, μήνες, χρόνια. Αιώνες.  Μετριούνται, όταν θυμάσαι και όταν αγαπάς.
Όταν πονάς υπάρχει ο χρόνος. Μόνο εκεί. Και δεν κυλάει.

Όταν γυρνάς πίσω σε μένα, τον αγνοώ. Γιατί ζω μιαν ευτυχία.
Τι να τον κάνω όταν έχω εσένα; Τι έχει να μου πει, που δε θα μου πεις εσυ;
Τι έχει να μου δώσει; Μόνο να μου πάρει έχει. Αυτό μονάχα.

Φεύγεις, μα αν γυρίσεις θα σωθώ.
(Μη γυρίσεις. Πρέπει να σε χάσω αν θέλω να με βρω.
Τι να βρω; Εμένα χωρίς εσένα;
Θεέ μου, τι λέω;)

Αν είσαι αγάπη κάνε κρότο. Κατέστρεψε τον χρόνο που σε φθείρει.
Αν είσαι έρωτας πλάσε έναν κόσμο μαγικό, εκτός τόπου και χρόνου.
Μα αν είσαι απάτη φανερώσου. Δεν έχω χρόνο για παραμύθια.

(Πες μου, ποιον έρωτα έχεις βάλει πάλι στόχο;)

"Η αγάπη θέλει χρόνο. Και ο έρωτας ταχύτητα."
Τέτοια μου λες και ονειρεύομαι πως υπάρχουν.

Μη με παραμυθιάζεις. 
Τα παραμύθια τ' αγαπούν μονάχα τα παιδάκια.
Και εγώ μεγάλωσα απότομα.
Τι έχεις να μου πεις;
Λέξη να μην ακουσω...
Ελα, πριν σβήσουνε οι φάροι....και φεύγεις πάλι την αυγή.

Καληνύχτα.