Όσα δεν παίρνει ο άνεμος...

-Ελάτε σπίτι να μαγειρέψουμε ρε. Έχω πάει σουπερ μάρκετ και έχω τα πάντα. Να περάσουμε την Κυριακή μας εδώ,  να φάμε, να πιούμε, να γελάσουμε. Φέρτε και επιτραπέζια παιχνίδια για μετά και κανά χαρτάκι. Πάλι ξέχασα τη Μοnopoly στο πατρικό μου ρε.  Σας περιμένω όλους. Μαζί.
-Δεν θέλω να πάω σπίτι μου απόψε κορίτσια, να ξέρετε. Θα πιούμε μέχρι τελικής πτώσεως, θα πάμε και σε afterάδικο μέχρι το ξημέρωμα. Και έτσι για κλείσιμο θα πιούμε και καμιά μπύρα στην παραλία το πρωί, να δούμε την ανατολή, να θάψουμε όλους του μαλάκες γελώντας και μετά θα κοιμηθούμε όλες μαζί σε ένα σπίτι. Τι να κοιμηθούμε δηλαδή; Να πέσουμε σαν τούβλα πέντε-πέντε σε καναπέδες, σε κρεβάτια και στα πατώματα, να λύσουμε όλα τα ερωτικά "γιατί" μας έτσι μεθυσμένες, να μη βρούμε λύσεις, να καταλήξουμε σε αδιέξοδα και να ξερνάμε όλες μαζί με σειρά προτεραιότητας για τη μισή υπόλοιπη μέρα. Πολύ.
-Που θα πας ρε; Μην ξενοικιάσεις απο τώρα. Κάτσε ένα εξάμηνο ακόμα εδώ. Θα σε φιλοξενήσω εγώ, θα μένεις σε μένα, να μη μου ανησυχείς. Θα στεναχωρηθούμε ολοι εάν φύγεις. Είμαστε μια παρέα πια. Πες μια δικαιολογία στους γονείς σου. Προσπάθησε σου λέω, δεν χάνεις τίποτα. Είναι νωρίς ρε ακόμα, δώσε μια παράταση. Θα τελειώσει για όλους μας, αλλά όχι ακόμα.
Μείνε.
-Ρε βλάκα μην κλαις. Θα έρθω απο εκεί, ηρέμησε. Τι σου είπε δηλαδή; Τι χωρίσατε; Αχ, δεν καταλαβαίνω τι λες. Κλείσε, κλείσε.... έρχομαι απο εκεί να μου τα πεις αναλυτικά. Ηρέμησε όμως, δεν μπορώ να σε ακούω έτσι. Ντύνομαι και έρχομαι σφαίρα. Περίμενε.
-Ο Νίκος μου είπε για την εκδρομή. Κανονίστηκε ε? Μην πείτε όχι. Θα πάμε 4 μέρες εκεί οδικώς. Εντάξει θα ναι κουραστικό το ταξίδι, αλλά αν δεν τα κάνεις τώρα, πότε; Όσοι πήγαν μας είπαν τα καλύτερα. Είναι εμπειρία, αξίζει. Θα πάω αύριο να δώσω προκαταβολή για όλους μας. Έχει και έκπτωση 20% για τους φοιτητές, να ναι καλά το πάσο. Καλά ε, ανυπομονώ! Εγώ θα τα οργανώσω όλα μην αγχώνεσαι. Θα ενημερώσω και τους άλλους να είναι έτοιμοι. Θα περάσουμε τέλεια ρε.  
Τα λέμε. 
-Ναι ρε, δεν υπάρχει αυτή η πόλη. Είναι μαγεία. Δεν υπάρχει άνθρωπος που να ήρθε και να μην την ερωτεύτηκε εξαρχής. Ο κόσμος, τα φώτα, η κίνηση, το κλίμα, ο αέρας τα συναισθήματα. Όλα μαζί. Είναι και η φάση ρε, φοιτητικά. Μαγεία.
-Θα χωρίσω δεν πάει άλλο. Μη μου λέτε να σκεφτώ. Δεν έχω να σκεφτώ τίποτα. Δεν καταλαβαίνει ρε σας λέω. Δεν επικοινωνεί το παιδί. Ναι έχω νεύρα, κάθε μέρα έχω νεύρα, δεν είναι ζωή αυτή ρε. Κλάμα, κλάμα, κλάμα και νεύρα, νεύρα, νεύρα. Αγάπη; Δεν σου φτάνει ρε κάποια στιγμή  και η Αγάπη. Τι να σου κάνει πια; Πόσα θαύματα ακόμα; Αρκετά πια. Φτάνει.
-Πέρασα το μάθημα ρε. Κερνάω απόψε ό,τι θέλετε, όπου θέλετε. Θα βγούμε να το κάψουμε. Πτυχίο ρε βλάκα! Ναι ρε μαλάκα. Ναιιιιιιιιιιιιι.....! Ευχαριστώ ρε για όλα. Και στα δικά σου τώρα! Άντε κοντεύεις. Κουράγιο, μια ανάσα δρόμος ακόμα. Και...τέλος. 


Πίσω απο ένα "τέλος", ένα "περίμενε", ένα "μείνε" και ένα "τα λέμε", κρύβεται το πιο πολύ "μαζί" του κόσμου.
Κι αν δεν μπορείς να πεις το "σ' αγαπώ", ένα απ' αυτά θα φτάνει...

Η Ελπίδα της ζωής θα ναι πάντα το  ρήμα "αγαπώ", με έναν χωρισμό απ' το άλφα ως το ωμέγα του.
Μα η Μαγεία της ζωής, θα' ναι το ίδιο ακριβώς "αγαπώ" να αποκτάει ταυτότητα.

Σ' αγαπώ (ρε).

Και σκέψου πως μου απαγόρευσα απο τότε να μιλάω στους άλλους για αισθήματα, έχοντας γνωρίσει πια καλά αυτό το "τέλος" ..