Σημεία στίξης

Μια σιωπή ανθρώπινη. Ένας χρόνος που κυλά αδιάκοπα. Ένα «γιατί» που έμεινε αναπάντητο. Ένας  θαυμασμός  που γεννήθηκε. Και όλη η ουσία των ανθρώπινων σχέσεων και των συναισθημάτων λανθάνουσα και καμουφλαρισμένη.

Αυτά είναι τα βασικά συμπεράσματα απ’ τα σημεία των καιρών. Σημεία τονισμένα, που διακρίνονται εύκολα, παρόλη τη υποκριτική μαεστρία των πρωταγωνιστών τους. Σημεία στίξης, τήξης, πρόσμιξης ή ανάμειξης συναισθημάτων. Κάνει καλή δουλειά η συγκάλυψη εντός μας.

Πες μου εσύ ποιο προτιμάς;

-Τελεία.

Τέλεια γράφει τον επίλογο. Κλείνει την αυλαία. Επισημαίνει τον τερματικό σταθμό. Σιωπώντας. Πολλές φορές συνδέεται σαρκικά με την παύλα, για να υποδηλώσει μιαν αρχή και ένα νέο ξεκίνημα ή έστω να υποδουλώσει την ψευδαίσθηση τους. Τελεία και παύλα.

-Κόμμα.

Συνδέει τα όμοια μεταξύ τους ή πιο σωστά τα ανόμοια για ποικιλομορφία. Ορίζει μια συνέχεια, μια εξακολουθητική πορεία προς το άγνωστο που στέκει αγέρωχα παρακάτω. Που και που σ’ αφήνει να αναπνέεις ενδιάμεσα, μονάχα αν το διαβάσεις σωστά. Το κόμμα στέκει ακόμα κάπου στη μέση του τέλους. Ποιου τέλους;  Με ρωτας…

-Ερωτηματικό. 

Συμβολίζει το άπειρο στα αιώνια ερωτήματα του κόσμου. Συνοδεύει δυσάρεστα πολλά «γιατί» και στέκει θαρραλέο να αναμένει με υπομονή μιαν απάντηση, μια λέξη, ή μια σιωπή.

-Θαυμαστικό.

Δίνει στην μονοτονία της τελείας μιαν άλλη υπόσταση. Καταπιάνεται με θετικά και αρνητικά συναισθήματα και σε αφήνει να δώσεις τη δική σου ερμηνεία στα πράγματα. Ακολουθεί τα όρθώς ειπωμένα και από καρδιάς μεταφερόμενα λόγια με ευχαρίστηση. Για όλα τα υπόλοιπα απλώς εξαναγκάζεται. 

Και κάπου εδώ θα μιλήσω για κινδύνους. Για ένα σύμβολο επικίνδυνα θανατηφόρο για όλα τα βαθιά συναισθήματα. Έτσι και αλλιώς μόνο αυτά έχουν ελπίδες επιβίωσης.

-Παρένθεση

Εκθέτει παρενθετικά, θετικά και αποθετικά, επιθετικά πάντοτε τις συναισθηματικές καταθέσεις της ζωής μας. Υποδηλώνει την αρχή ή και το τέλος, μα μέσα της, εκεί στο ενδιάμεσο, σου κρύβει την ουσία. Κρύβει αυτά που θες να πεις και τρέμεις. Αυτά που αισθάνεσαι και φοβάσαι να αποκαλύψεις. Αυτά για τα οποία ντρέπεσαι ή εγωιστικά απλά τα αποκρύπτεις. Οι περισσότεροι αρνούνται να εφαρμόσουν τους κανόνες σωστής χρήσης της. Βέβαια έχουν δικαίωμα επιλογής, αποδεχόμενοι τον κίνδυνο να παρερμηνεύσουν  καταστάσεις και συναισθήματα.

Πόση σημασία έδωσα τότε σε μια ομήγυρη λέξεων;  Ένα θετικό και τότε υποφερτά παρενθετικό «σ’ αγαπώ» , ένα «μου λείπεις»,  ένα «θυμάμαι» και ένα «μαζί θα μεγαλώνουμε» , τώρα πια μου δείχνει φανερά τα αποθετικά του συναισθήματα, παρενθετικά επιμένοντας και έγινε ίδιο εσύ.

(Δε) σ’ αγαπώ, (δεν) μου λείπεις, (δε) θυμάμαι, μαζι (δε) θα μεγαλώνουμε.

Αυτό που έκρυβες το αποκάλυψες πια απνευστί. Και αυτή η δήθεν έκθεση σου μες στην παρένθεση κρύβει και κάτι ακόμα.

Το μυστικό της είναι ότι και εγώ μπορώ παρενθετικά να την παραβλέψω…

.-

Καληνύχτα…!